و لعن الله شمرا ... (3)
دیگر خصوصیتی که شمر داشت،
مسخره کردن دیگران بود.
دائم دیگران را دست می انداخت.
"ویل" کجاست؟
وَیلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة
همزه: شکستن، شخصیت شکن!
لمزه: کسی که همین طور نشسته طعنه می زند.
مجازات "همزه و لمزه" چیست؟
ویل؟؟!!!
ان شاالله گذر هیچ کس آنجا نیفتد.
اما قرآن شخصیت شکنی و تمسخر کردن را بر نمی تابد.
روضه هایش را برایتان خوانده اند.
همین روضه ها یک دوره درس آدم سازی است.
روضه:
در کربلا شمر بارها دست انداخت و حرف های آزار دهنده ای به امام زد.
این صفات از جانباز امیرالمؤمنین، شمر ساخت.
حق با پیر جماران بود:
محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.
هرچه درس داریم از همین روضه ها است ...
ادب به آنها ، حُر خلق می کند.
و بی ادبی به آنها عمرسعد و شمر را ...
تاریخ را باید این گونه خواند
عاشورا را هم:
"و لعن الله شمرا"
یعنی من از همه ی رفتار هایی که انسان را به شمر شدن می رساند
دوری خواهم کرد و از آن بیزارم.
ان شاءالله...
امان از سوء عاقبت ها!
حالا می فهمی چرا باید در روضه ها این قدر ضجه زد و اشک ریخت
این قدر باید به ارباب التماس کرد
تا دست ما را بگیرد ...
اینجاست که مشخص می شود چرا عاقبت به خیری بهترین دعایی است
که می شود در حق کسی کرد:
"اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا"
این دعا را در هیئت، وسط حال بارانی چشمانت از خدا بخواه ،
با التماس!!!
عاقبت همتون ختم به خیر ان شاءالله
یاعلی
گناهانى که باعث نزول عذاب مىشوند، عبارتاند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.