۲۹ مرداد ۹۳ ، ۰۱:۲۰
رفاقت به سبک حبیب «6»
حبیبِ حسین
اگر کسی حبیب حسین شد، مگر دیگر رهایش می کنند؟
یک قدم حبیب را بچش تا همیشه مشتاق طعم حبیب شوی.
یک لحظه با حسین بودن کیمیا می کند، چه برسد که هشتاد سال با حسین باشی.
و البته حسین هم در عالم رفاقت غوغاست.
گفتند حسین علیه السلام برای حبیب شکسته شد.
حسین برای پیرغلامانش پیر می شود،
همانطور که پیرغلامانش به پای او پیر می شوند و برای او شکسته.
وقتی حبیب کشته شد،"بانَ الانکسارُ فی وجه الحسین".
رفاقت به سبک حبیب حسین و حسین حبیب!
.
دید امام علیه السلام تنهاست، تنها رفیق همیشگی اش.
یک جمله برایش نوشته بود: بیا!
مولا نوشته بود بیا ای حبیب ما
تنها همین، چقدر پیامش غریب بود ...
آمد تا رفیقش تنها نباشد. برای همین به او می گویند: حبیب.
یا نعم الحبیب!
.
آن کس که معصیت و نافرمانی خدای را می کند، خدای را نشناخته،
و این دو بیت را خواند:
خدا را معصیت کنی و اظهار محبّت او نمایی؟!
به جانت قسم که این در میان کارها بسی عجیب است!
اگر دوستی ات صادقانه می بود اطاعتش می کردی
که بی شک فرد مُحبّ مطیع و فرمان بردار محبوب است!
اَباعَبداللهِ الصَّادِقَ علیه السلام یَقولُ ما اَحَبَّ اللهَ عَزَّوجلَّ مَن عَصاهُ ثُمَّ تَمَثَّلَ فَقالَ:
تَعصِی الإلَهَ وَ أنتَ تُظهِرُ حُبَّهُ
هذا مُحالُ فی الفِعالِ بَدیعُ
لَو کانَ حُبُّکَ صادقاً لأطعتَهُ
إنَّ المُحِبَّ لِمَن یُحِبُّ مُطیع
.
.
.
ادامه دارد ............
"برگرفته از کتاب رفاقت به سبک حبیب"
سید هادی حسینی
