رفاقت به سبک حبیب «11»

نامه امام حسین علیه السلام به حبیب بن مظاهر:

"من الحسین بن ابی طالب الی الرجل الفقیه حبیب بن مظاهر

اما بعد: یاحبیب، فانت تعلم قرابتنا من رسول الله صلی الله علیه و آله 

و انت اعرف بنا من غیرک، و انت ذوشیمه و غیره فلا تبخل علینا بنفسک،

یجازیک جدّی رسول الله صلی الله علیه و آله یوم القیامه"

"از حسین بن علی به مرد فقیه، حبیب بن مظاهر. ای حبیب!

قرابت ما را با پیامبر صلی الله علیه و آله میدانی و تو بهتر از دیگران ما را می شناسی

و شخص آزادمرد و غیرتمندی هستی. از جان خود بر ما مضایقه مکن،
رسول خدا صلی الله علیه و آله در قیامت پاداش آن را به تو خواهد داد."

.

این نامه را وقتی حضرت نوشتند که از شهادت "مسلم بن عقیل" آگاه شدند،

لذا دوازده پرچم را برافراشتند و هر پرچم را به دست یک نفر از اصحاب دادند

تا یک پرچم باقی ماند. بعضی گفتند این را به ما بسپارید ...

حضرت علیه السلام فرمودند: خداوند به شما جزای خیر بدهد،

صاحب این پرچم خواهد آمد. آن گاه این نامه را برای "حبیب" نوشتند ...

.

چون در این نامه کلمه "فقیه" آمده، لازم است معنای "فقیه" توضیح داده شود.

قرآن کریم می فرماید: فَلولَا نَفَر مِن کُلِّ فِرقَةٍ مِنهُم طائِفَةٌ لِیتَفَقَّهوا فِی الدّینِ 

وَ لِینذِروا قومَهُم اِذا رَجَعوا اِلَیهِم لَعَلّهُم یَحذَرون (توبه / 122)

آیه ی شریفه دربین آیات جهاد آمده است؛ یعنی مساله تفقه و تعلم احکام دینی،

آن قدر مهم است که همه نباید رهسپار میدان جنگ شوند؛

بلکه جمعی هم باید عازم میدان های فرهنگی شوند

و مرزبان دین و اعتقادات مردم باشند.

.

اما ادامه و امتداد این آیه در زندگی حبیب فصلی ممتاز است.

گذر از فراز اول آیه به فراز بعد، شاهکار حبیب است در تابلوی کربلا:

از "لِیتَفَقَّهوا فِی الدّینِ" تا "وَلِینذِروا قَومَهُم اِذا رَجَعوا اِلَیهِم"

از "تفقه" در حسین علیه السلام تا رجعت به قوم و قبیله برای جمع کردن

عاشق و حبیب برای محبوب عالم «حسین» 

از آمدن به کربلا به هوای تفقه در دین _که جز حسین نیست_ تا تبلیغ عشق حسین.

بنوش و بنوشان! چون حبیب.

.

.

.

ادامه دارد .........

"برگرفته از کتاب رفاقت به سبک حبیب"