۰۹ ارديبهشت ۹۳ ، ۲۱:۴۷
راه عـباس شدن «4»
السَلامُ عَلیکَ یَاابنَ اَمیرِالمُؤمِنین ...
همه ی افتخارات در کربلا فرزند علی بودن است؛
حتی درنشان افتخارگرفتن ازامام صادق علیه السلام
همه مناداها به ابن امیرالمومنین راه میجوید:
علیک یاابن"امیرالمومنین"
جِئتُکَ یاابن"امیرالمومنین"
السلام علیک یاابالفضل العباس بن"امیرالمومنین"
واین راز غریبی است. در دیدار با او نام علی را زیاد باید گفت.
نام پدر در مقابل پسر طوفان آفرینی میکند
و چشمه های رحمت را زودتر به خروش می آورد.
باب ورود به قلب حسین علیه السلام، عباس است راه ورود به قلب عباس،
علی علیه السلام...
مادرش ام البنین هم همه افتخار عباس و برادرانش را فرزند علی بودن می دانست.
امام صادق عباس را به وصف پدر می ستاید، مادرش ام البنین نیز،
و همه افتخارها را در این نام و اتصال به این مرام میدانند.
واین درس بزرگی است،نشان افتخار ازآن کسانی است که به علی علیه السلام ربطی پیداکنند.
باید چون عباس، علوی بود تا زندگیمان به توجهی از امام صادق علیه السلام روشن شود:
علیک یاابن"امیرالمومنین"
جِئتُکَ یاابن"امیرالمومنین"
السلام علیک یاابالفضل العباس بن"امیرالمومنین"
.
.
اَشهَدُ لَکَ بِالتَّسلیمِ والتَّصدیقِ والوَفاءِ والنَّصیحَةِ لِخَلفِ النَّبیِ صلی الله علیه وآله المُرسَلِ ......
درباره ی عناوین سه گانه ی «تصدیق، وفا، خیرخواهی» شک نیست که امام علیه السلام
منظورشان آن است که اباالفضل علیه السلام از والاترین درجات آن برخوردار بوده است،
چرا که از تسلیم وجودی او سرچشمه می یافت.
تصدیق او چون نسبت به حجت زمان ونهضت حضرتش سلام الله علیها درآن هنگامه ی خطیربود،
همان مقام حق الیقین است؛ همچنین است وفا و خیرخواهی او.
از آنجا که امام صادق بالاترین مراتب سالکان راه خدا را_که آن مقام تسلیمی است که لازمه آن،
مرتبت منیع حق الیقین است_برای اباالفضل علیه السلام برشمرده است،
لاجرم اعمالی که از او صادرشده براساس تصدیق و خیرخواهی بوده و آن ایثارگری اش در راه برادر،
نه از آن رو انجام گرفته که امام حسین برادرش یا فرزند رسول خداست،
بلکه آن تسلیم و تصدیق، وفا و خیرخواهی که با جانبازی خود آنها را اثبات نمود،
نبود مگر بدین خاطر که سیدالشهدا علیه السلام امام واجب الطاعه بود
و باید فرمایش اورا به سر و جان پذیرفت.
تایید این مطلب:
آمدن عبارت «برای جانشین پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله» به دنبال آن سه منقبت است،
چراکه اگر قمربنی هاشم بدان نیت عمل نمیکرد و اگر منظور امام این معنا نبود،
میفرمودند: "برای برادرت" یا "برای حسین" یا " برای فرزند امیرالمومنین"
پس این تعبیر که «برای جانشین پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله چنان نمودی» تنها نشانگر
آن است که اباالفضل علیه السلام بدان علت که برادرش امام واجب الطاعه بود،
در راهش جانبازی نموده است.
این صفتی است که جز صاحبان بصیرت و دارندگان همت بلند و بلند آوازگان کرامت و حُریت
بدان دست نیابند.
(ترجمه العباس/ ص 200)
.
.
ادامه دارد ...........
