هوای خراسانم آرزوست ...

                                            

آسمان زیر پرت بود ...

آسـمان زیـر پـرت بود زمـین افتادی

یک عبا روی سرت بود زمین افتادی

نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید

نه کـسی دور و بـرت بـود زمـین افـتـادی

صورتت خاکی و دستار و عبایت خاکی

مـادرت در نظـرت بـود زمـین افـتادی

«زهر ازجان توآقا جگرت رامی خواست»

آتشی بر جگرت بود زمین افتادی

ناله می کرد جوادت به سرش می زد آه

اشک در چشم ترت بود زمین افتادی

مثل یک مار گزیده به خودت پیچیدی

خوب شد که پسرت بود زمین افتادی

ولی افسوس به میدان دل خون برد حسین

نیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین

"مسعود اصلانی"

دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت ...

مـریـض آمـده اما شـفا نمـی‌خـواهـد
قسم به جان شما جزشما نمی‌خواهد

برای پیش تو بودن بهانه‌ای کافی‌ست
بهشت لطف کریمان بها نمی‌خواهد

دلیل ناله‌ی من یک نگاه محبوب است
وگرنه درد غلامان دوا نمی‌خواهد

فقیر آمدم و دلشکسته پرسیدم:
مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟

دلم به عشق تو تا آسمان هشتم رفت
نماز در حَرَمت «اهدنا» نمی‌خواهد

همین قدر که غباری بر آستان باشد
رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد

تو آشنای خدایی، کدام رهگذری
در این جهان غریب آشنا نمی‌خواهد؟

ببین به گوشه‌ی صحنت پناه آوردم
مگر کبوتر آواره جا نمی‌خواهد؟

به حکم آنکه «علیک الرفیق ثم طریق»
دلم بدون رضا (ع) کربلا نمی‌خواهد

"قاسم صرافان"

گم کرده ام نشان حرم ...

                             

                           گم کرده ام نشان حرم رهنما کجاست؟

                           جا مـانده ام زقـافـله ها آشنا کجاست؟

                           بالم شکسته این که زمین گـیر مانده ام

                           بال و پری که پربکشم تا شما کجاست؟