اگر حلقه ی "و علی الارواح التی حلت بفنائک" تنگ نیست،
و تا "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" هست،
عاشوراییان هم هستند.
و نیز اگر حلقه ی سلام بر اصحاب حسین گشوده است؛
باید مراقب فرازهای قبلی عاشورا هم بود ...
... !!!
"برگرفته از کتاب ولعن الله شمرا"
دیگر خصوصیتی که شمر داشت،
مسخره کردن دیگران بود.
دائم دیگران را دست می انداخت.
"ویل" کجاست؟
وَیلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة
همزه: شکستن، شخصیت شکن!
لمزه: کسی که همین طور نشسته طعنه می زند.
مجازات "همزه و لمزه" چیست؟
ویل؟؟!!!
ان شاالله گذر هیچ کس آنجا نیفتد.
اما قرآن شخصیت شکنی و تمسخر کردن را بر نمی تابد.
روضه هایش را برایتان خوانده اند.
همین روضه ها یک دوره درس آدم سازی است.
روضه:
در کربلا شمر بارها دست انداخت و حرف های آزار دهنده ای به امام زد.
این صفات از جانباز امیرالمؤمنین، شمر ساخت.
حق با پیر جماران بود:
محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.
هرچه درس داریم از همین روضه ها است ...
ادب به آنها ، حُر خلق می کند.
و بی ادبی به آنها عمرسعد و شمر را ...
تاریخ را باید این گونه خواند
عاشورا را هم:
"و لعن الله شمرا"
یعنی من از همه ی رفتار هایی که انسان را به شمر شدن می رساند
دوری خواهم کرد و از آن بیزارم.
ان شاءالله...
امان از سوء عاقبت ها!
حالا می فهمی چرا باید در روضه ها این قدر ضجه زد و اشک ریخت
این قدر باید به ارباب التماس کرد
تا دست ما را بگیرد ...
اینجاست که مشخص می شود چرا عاقبت به خیری بهترین دعایی است
که می شود در حق کسی کرد:
"اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا"
این دعا را در هیئت، وسط حال بارانی چشمانت از خدا بخواه ،
با التماس!!!
عاقبت همتون ختم به خیر ان شاءالله
یاعلی
اولین خصوصیت شمر این بود که می گفت:
شکم از هر چیزی برای من مهم تر است.
شمر "عبدالبطن" بود.
اسیر و بنده ی شکم بود و این اسارت او را بیچاره کرد.
دومین نکته که در شخصیت شمر بود، این بود که:
چشم دیدن پیشرفت هیچ کس را نداشت.
به خاطر همین مسئله، پاشد و آمد کربلا...
شمر آدمی بود که مدام از این و آن می گفت.
روح شقاوت پیشه بعضی ها چقدر کار دستشان می دهد!!!
دل این بار بیشتر می لرزد
زیارت عاشورا دوباره به این فراز می رسد:
"و لعن الله شمرا"
دل های "حسد خیز" هم پای شمر لعن شده اند...
بی جهت نیست که شمر و یزید و ... جهنمی اند!
در همین دنیا هم آتش جهنم آنها پیدا بود.
مگر آتش حسد را در دل هایشان نمی بینی که چگونه شعله ور است؟
حسد، قصه ی قدیمی تاریخ که کامل ترین تبلورش را در کربلا می توان یافت.
اما نه! قدمت این درد بیشتر از این حرف هاست
أَم یَحسُدُونَ النّاسَ عَلَی ما اَتاهُمُ اللهُ مِن فَضلِهِ ...(سوره نساء/آیه54)
چقدر با عاشورا راحت تر می توان رذایل را کنار گذاشت.
این هم از معجزات بزرگ حسینی است:
در زشتی حسادت همین بس که قاتلان و دشمنان امام حسین(علیه السلام) حسود باشند.
دیگر حسود نباش، خب؟!
البته
رذایلی که من و تو انجام می دهیم مارا شمر نمی کند.
اما امان از وقتی که امثال این حسادت ها
به محضر ولی خدایی مثل حسین(علیه السلام) باشد.
حسادت به حسین(علیه السلام)
انسان را می کند شمر...
مواظب باش به چه کسی حسادت می کنی!
ولی رفیق!
اگر حسادت این قدر ظرفیت شمر سازی دارد،
بیا کلا بی خیال هر قلم از این جنس شویم !!!
ادامه دارد ...
نباید سریع از این عبارت گذشت:
" و لعن الله شمرا ..."
به راحتی از این فراز تاریخ هم نمی شود عبور کرد:
زخمیِ پایِ علی علیه السلام،
جانباز صفین
و حال:
قاتل فرزندش حسین علیه السلام ...
سخن از کسی است که:
در میدان جنگ صفین، تا شهادت پیش رفت
و در میدان جنگ کربلا، حسین علیه السلام را تا شهادت پیش برد.
فکر نکنید آنهایی که با علی علیه السلام جنگیدند یا به کربلا آمده بودند،
کافر و بی وضو بودند.
در کربلا هر روز بیست هزار نفر در فرات غسل می کردند.
نیت غسل را می دانید؟
غسل"قربة الی الله" برای قتل حسین علیه السلام...
غسل می کردند تا ثوابش بیشتر شود.
شمر چگونه شمر شد؟؟؟
سبک زندگی شمر گونه ...
ادامه دارد ........
.
.
.
"برگرفته از کتاب ولعن الله شمرا"
