اگر کربلا دارالشفا است،
باید دردها را به کربلا برد تا شفا گرفت.
"درد رفاقت نیمه راه، درد بی وفایی ...
امان از این دردهای دوستی!"
باید اهل درد شد و درد را شناخت تا درمان گرفت،
آنجاست که :
خوشا دردی که درمانش حسین است
معنا پیدا می کند.
"برگرفته از کتاب رفاقت به سبک حبیب"