راه عـباس شدن «3»
اگر یک بزرگ، یک روز به شما سلام کند، با خود چه میگویید؟ شاید باخود بگویید:
چقدر مارا تحویل گرفتند، مثل اینکه ماهم کسی شدیم برای خودمان و حواسمان نیست!
اما اگر برایتان از یک نفر گفته شود که همه خوبان وحتی خدای همه خوبان عالم به او
سلام میکند، آن هم نه گاه گاه، بلکه هر شب و صبح ...
شما چه تصوری از او پیدا خواهید کرد؟!
"سَلامُ الله و سَلامُ مَلائِکته المُقَرَّبین و اَنبیائِهِ المُرسَلین وَ عِباده الصّالِحینَ و جَمیعِ
الشُّهَداء و الصِّدّیقینَ و الزّاکیاتِ الطَّیِّباتِ فیما تَغتَدِی و تَروحُ عَلَیکَ یَاابنَ امیرِالمؤمنین"
بنابه روایت ابن قولِوِیه درکامل الزیارات به جای "الزاکیات الطیبات"،"و الزاکیات الطیبات" آمده.
مقصود،در این صورت،عنایات خاصه ی خداوند متعال به قمر بنی هاشم علیه السلام است
که به دعای کسی و اسباب عادی حاصل نشده و تنها انبیاء و جانشینان آنها و
شهدا و صدیقین بهرمند از آن مقام اند؛ مقامی که از آنِ هر ولی ای از اولیای حق نیست؛
فقط شامل خاصان درگاه الهی که غرق در جذبه ی عالم ملکوت و وارسته از تمام تعلقات
و فانی در ذات حق سبحانه و تعالی هستند، میشود. (ترجمه العباس/ص 198)
سلام مقطعی هم نه ... سلامی همیشگی، سلامی علی الدوام
سلامی که هیچ وقت قطع نمیشود.
برای ساقی تشنه لب باید هم یکی مثل خدا، شرابِ سلامش را علی الدوام سرازیر کند:
"سلام الله و سلام ملائکته ...«فیما تغتدی و تروح» علیک یاابن امیر المؤمنین"
آنها که عباس را شناخته اند، وصفش را اینگونه میگویند.
به تعبیر علامه مُقَرّم درالعباس«درعالم غیب بامشاهده حقایق به مقام وفضایل توآشناتر شده اند»
(ترجمه العباس/ص198)
عباس شناسان را که دیدیم، سر تعظیم شان بر آستانش فرود آمده بود.
ما عباس را ندیدیم ولی عباس شناسان را که در حیرت دیدیم، حیران شدیم.
ازحیرت عباس در چشمان عباس شناسان به حیرت افتادیم و ما هم با خوبان عالم
هم صدا شدیم و سلام کردیم.
با قافله ای ازدل برتو سلام کردیم که در آن قافله،همه شهیدان وصدیقان وپاکان حضور داشتند.
همه خوبان، صبح و شب به او سلام میکنند،
ولی شک ندارم که سلام یکی برایش خیلی مهم است.
سلامی که همیشه دلش رامی لرزاند وشاید بااین نام بتوان درحرمش اعتبار گرفت وجایی پیداکرد.
ازبین سلام همه نیکان عالم، سلام یکی برای او خیلی مهم بود: رقــیــه ...
.
.
ادامه دارد ........
وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
