راه عـباس شدن «13»

اَشهَدُ اَنَّکَ قَد بالَغتَ فی النَّصیحَةِ وَ اَعطَیتَ غایَةَ المَجهودِ فَبَعَثَکَ اللهُ فی الشُّهَداءِ 

وَ جَعَلَ روحَکَ مَعَ اَرواحِ السُّعَداءِ وَ اَعطاکَ مِن جِنانِهِ اَفسَحَها مَنزِلاً وَ اَفضَلَها غُرَفاً ...

همان گونه که مراتب ایمان و معرفت متفاوت است، مراتب عمل هم گوناگون است 

و بینش صاحب هر کردار در عملش سنجیده می شود.

شک نیست که هریک از شهیدان دشت نینوا هرچند که منتهای جانبازی و ایثار را

نموده باشد، اما شهید علقمه از آنجا که بصیرتش نافذتر، علمش فزون تر، 

ایمانش پایدارتر، هدفش والاتر و حدود وجودی اش فراتر است،

به این خاطر است که امام صادق او را با خطاب «مبالغه در خیرخواهی» ستوده اند.

این فضیلتی مختص به قمربنی هاشم است.

.

قانون شهادت:

اَشهَدُ اَنَّکَ ..... شهادت میدهم:

1. قَد بالَغتَ فی النَّصیحَةِ : تو به راستی کوشش خود را در خیرخواهی کردی.

2. وَ اَعطَیتَ غایَةَ المَجهودِ : و نهایت تلاش خود را در این راه بذل کردی.

نتیجه »»» فَبَعَثَکَ اللهُ فی الشُّهَداءِ : پس خدایت تو را در زمره ی شهیدان مبعوث کرد.

.

این نظام همیشه جواب خواهد داد.

در زیارت حضرت مسلم هم این فرازها هست:

قد بلغت درجه الشهدا »»» 1. بما نصحت لله و لرسوله  2. مجتهدا بذلت نفسک

برای رسیدن به درجه شهدا باید به این فراز عمل کرد:

ناصح و خیرخواه دیگران بودن ... قد بالغت فی النصیحة

زیارت ناحیه هم صدای این حقیقت است.

ویژگی امام حسین علیه السلام همین بود: کنت للاُمة ناصحا

این که دنبال این باشی که دست همه را بگیری،حتی اگر بی دست باشی مثل ساقی ...

چون سیدالشهدا از همه راغب تر بود، "سید" الشهدا شد.

.

ظاهرا شهادت یک حادثه نیست، یک نقطه نیست ... یک جریان است

و فقط در تجلی تیر و خون و شمشیر و ... خلاصه نمی شود.

راز شهادت، تلاش است که در امتداد خودش به جایزه شهید شدن می انجامد،

اصل شهادت در همان جهاد و مبالغه در مجاهدت است (وَ اَعطَیتَ غایَةَ المَجهودِ)

که به دنبالش شهادت است (فَبَعَثَکَ اللهُ فی الشُّهَداءِ)

شهادت برای دلخوشی مجاهدان است، در پایان خط زندگی دنیا؛

این طور اگر در بستر هم بمیری  شهیدی.

قال رسول الله صلی الله علیه وآله: ألا مَن ماتَ عَلی حُبِ آلِ محمّدٍ ماتَ شَهیدا

شهادت یک سبک زندگی است. 

سبک زندگی، نه سبک مرگ !!!

.

.

ادامه دارد .............