۱۰ خرداد ۹۳ ، ۰۰:۵۲
راه عـباس شدن «17»
مُقتَدیاً بالصّالحینَ وَ مُتّبِعاً لِلنَّبیّینَ فَجَمَعَ اللهُ بَینَنا و بَینکَ وَبینَ رَسوله وَ اولیائه
فی مَنازِلِ المُخبتینَ فَاِنَّه اَرحمُ الرّاحمینَ
به ما راه اقتدار بیاموز!
ای آموزگار مهربان عاشوراییان! ای دروازه ورود به کربلا! ای باب حسین!
بی تو هیچ زلال معرفتی با لبانمان آشنا نمی شد.
امروز را در حضور تو در دنیا می نشینیم و شرف هم نشینی خواهیم داشت.
به ما اجازه هم نشینی در آخرت را نیز می دهی؟
برایمان دعا کن!
از رحمت خدا به دور است که تا اینجا از تو بگوییم و دست خالی برگردیم
به حکم "ارحم الراحمین" بودنش ما را خواهد پذیرفت در مجمعی که همه خوبان عالم
باشند، رسول و اولیای خدا؛ و تو هم پیاله گردان.
فَجَمَعَ اللهُ بَینَنا و بَینکَ وَبینَ رَسوله وَ اولیائه فی مَنازِلِ المُخبتینَ فَاِنَّه اَرحمُ الرّاحمینَ
دعای تشنه مان را به خنکای آمینی بنواز!
.
کنار دریا بیایی و لب تشنه بمانی؟
کنار باب الحوائج بیایی و دست خالی برگردی؟
حاشا به کرم سقا که همه را سیراب کند، شرمندگی لبان رقیه برایش بس است ...
حرم عباس جایگاه دعاست، دروازه ی حوائج مردم.
این آدابی است که امام صادق علیه السلام آموخته است زائران عمویش را.
راه دعا کردن:
ابتدا مدح و ذکر فضایل عمو، سپس ذکر صلوات، و آن گاه دعا ...
به پشت گرمی دعای امام، این موارد را با ایمان از خدا بخواه، با اطمینان.
شک نکن، دعای امام صادق را بهانه کرده ایم، او اخلاق عمویش را بهتر می داند.
در محضر باب الحوائج باید سنگ تمام گذاشت
هرچند:
"از غلامان شماهم می شود دنیا گرفت
من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر ..."
.
.
ادامه دارد ............
مهدی، قلب تپنده شیعه
