راه عـباس شدن .......... پـایـان
سیر حرکت زائر عاشورا هم همین است:
اول : لعن
نه یکی نه دو تا ... صدتا
دوم : سلام
نه یکی نه دو تا ... صدتا
اول لعن، دوم سلام
صد لعن باید مقدمه ای باشد برای گفتن یک سلام
باید از اردوگاه یزیدیان جدا شد تا به حریم حسینی راهی گشوده شود.
در این مسیر باید بیزاری را از دشمنان نشان داد، تا آخرین فرازها لعن وسیله ای است
که زائر نباید بر زمین بگذارد، تا آخرین فرازها که باز بویی از نفرت دارد، نفرت از زشتی ها
فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتکَ وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً ظَلَمَتکَ وَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً استَحَلَّت
مِنکَ المَحارِمَ وَانتَهَکَت حُرمَةَ الاِسلامِ ...
.
زیارت نامه آینه ای شد تا خود را بهتر ببینیم.
تو را در خویش به تماشا نشستیم.
چقدر به تو نزدیک تر شدیم؟
چقدر شبیه تو شدیم؟
بعد از زیارت دوباره ما را نگاه کن!
ولی هنوز امام مان تنهاست ...
این العباس ؟؟؟
.
زیارت یک سلوک است.
زیارت نامه، نمایی از جاده و راه و نیز نحوه رسیدن است؛
آینه ای برای تماشای خود واقعی.
زیارت حضرت عباس یعنی راه عباس شدن ....
والسلام ...
سراجا منیرا
