۰۶ آذر ۹۳ ، ۱۸:۱۷
السلام علیک یا رقــیـه بنت الحسین ...
اگرچه این لبی که ریخته بوسیدنش سخت است
تقلا می کنم یک بـوسه مهمان خـودم باشی ...
تو را آورده ام اینجا که مهمان خودم باشی
شب آخر روی زلف پریشان خودم باشی
من از تاریکی شب های این ویرانه می ترسم
تو را آورده ام خورشید تابان خودم باشی
اگرچه عمه دل تنگ است، اما عمه هم راضی است
که تو این چند ساعت را به دامان خودم باشی
سرت افتاد و دستی از محاسن چون بلندت کرد
بیا تا میهمان کنج ویران خودم باشی
سرت را وقت قرآن خواندنت بر تشت کوبیدند
تو باید بعد از این قاریِ قرآن خودم باشی
کنار تو که از انگشتر و خلخال صحبت کرد
فقط می خواستم امشب پریشان خودم باشی
اگرچه این لبی که ریخته بوسیدنش سخت است
تقلا می کنم یک بوسه مهمان خودم باشی
علی اکبر لطیفیان
۹۳/۰۹/۰۶
شام! ای پیچیده در حرارت عصیان!
محکمتر بزن این تازیانه های پی در پی را که فردا از جای تازیانه ها،
هزاران بهار جوانه خواهد زد. خرابه هایت،
آرامگاه ملائکیـست که بر دیواره های ویرانِ شرم سر می کوبند.