روز قــدس ، روز اســلام ...

دسـت مـا را به مـحـــرم بـرسـانـیـد ...

گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما 

       دست ما را به مـحـــرم برسانید فقط ...

بــرگـــــردیــد ...

بابی انت و امی یاحـســیـن

من هم مثل پدرم،                            

دعا میکنم دعای فـرزندم اجابت شود

و دعای فـرزندش ..

و فـرزند فـرزندش ...

و ...

آنگاه که می گویند:

بابی انت و امی "یـاحســیـن" 

جـــــانـم حـســن ...

بایـد برای بنـدگی سجده هایمان

یک مسجدی به نام حسن جان درست کرد

فـرهـنگ انـتـظـار ...

نمی توان نشست و به ندبه خواندن اکتفا کرد و انتظار فرج کشید

فرهنگ انتظار از بطن "عاشورا" بر می خیزد 

نه از کنج عافیت طلبی.

"شهید آوینی"

وصـل تـو را خـواهـد کـشـت ...

 

إرحَــــــــــم ...

فَمَنْ یَکُونُ أَسْوَأَ حَالا مِنِّی إِنْ أَنَا نُقِلْتُ عَلَى مِثْلِ حَالِی إِلَى قَبْرِی لَم أُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتِی

وَ لَمْ أَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتِی وَ مَا لِی لا أَبْکِی وَ لا أَدْرِی إِلَى مَا یَکُونُ مَصِیرِی

وَ أَرَى نَفْسِی تُخَادِعُنِی وَ أَیَّامِی تُخَاتِلُنِی وَ قَدْ خَفَقَتْ عِنْدَ رَأْسِی أَجْنِحَةُ الْمَوْتِ فَمَا لِی لا أَبْکِی

أَبْکِی لِخُرُوجِ نَفْسِی  أَبْکِی لِظُلْمَةِ قَبْرِی  

أَبْکِی لِضِیقِ لَحْدِی  أَبْکِی لِسُؤَالِ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ إِیَّایَ

 أَبْکِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَانا ذَلِیلا حَامِلا ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی ...

.

ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا غُرْبَتِی

وَ عِنْدَ الْمَوْتِ کُرْبَتِی وَ فِی الْقَبْرِ وَحْدَتِی

وَ فِی اللَّحْدِ وَحْشَتِی وَ إِذَا نُشِرْتُ لِلْحِسَابِ بَیْنَ یَدَیْکَ ذُلَّ مَوْقِفِی ...

هـمـه را بـخـشـــیـدی ...

پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی

باز با لطف فروان همه را بخشیدی

 

ابر وقتی که ببارد همه جا می بارد

رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدی

 

گفته بودند به ما سخت نمی گیری تو...

همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدی

 

یک نفر توبه کند با همه خو می گیری

یک نفر گشت پشیمان همه را بخشیدی

 

پس گنهکاری امروز مرا نیز ببخش

تو که ایام قدیم، آن همه را بخشیدی

 

حیف از ماه تو که خرج گناهان بشود

تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدی

 

داشت کارم گره می خورد ولی تا گفتم:

" جان آقای خراسان" همه را بخشیدی

 

بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد

مادری گفت "حسین جان" همه را بخشیدی

علی اکبر لطیفیان

دلــــــتــنــگــی ...

 الــتــمــاس دعـــا ...