اگر کربلا دارالشفا است،
باید دردها را به کربلا برد تا شفا گرفت.
"درد رفاقت نیمه راه، درد بی وفایی ...
امان از این دردهای دوستی!"
باید اهل درد شد و درد را شناخت تا درمان گرفت،
آنجاست که :
خوشا دردی که درمانش حسین است
معنا پیدا می کند.
"برگرفته از کتاب رفاقت به سبک حبیب"
سید گمنام
سلام و رحمت خدا
مشغول کتاب خواندن هستی که زنگ میزنند و می گویند:
- سلام...
تاریخ سفر تغییر کرد.
ساکت را ببند، فردا عصر عازم دیار شهداییم.
به همین سادگی!
دعاگو و نائب الزیاره دوستان خواهیم بود، ان شاءالله...
حلال بفرمایید.
التماس دعا..
یازهرا سلام الله علیها
سراجا منیرا
وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
علی اکبر مجنون الحسین جان
میهمان ...
مدافعان حرم
آلــــــو نــــــک . . .
اهورا...
تا رفیق و رفاقت را چه معنا نمایی!!؟!
یک وقت رفاقتت برای نان است!
ماندن جایز نیست!
اما اگر رفاقتت پای جان است!!
بمان در ورطه ی عاشقی که عجب رقصیست رقص جنون و مستی به زیر شمشیر یار!
آنوقت تنها حبیب نخواهی بود!
هلال هم خواهی شد!
زهیر نیز خواهی دید!
و همه و همه را در خط بالاتر از پرواز و عمود خواهی دریافت!
این است پیمانی که با حسین ابن علی ارواحناهل لک الفدا بسته خواهی دید!
واگر مرد بودی حتی در لباس زنان چون زینب کبری ارواحناله لک الفدا!
از کنار حسین روحنافدا عبور نخواهی کردتا اذن به حرکت به تو دهد!
و لاغیر ...
غیر از این نجوی !
که همه در بی راهه خواهی دید!
بمان کنار ارباب ....
خوش جاییست!
التماس دعای عهد وفرج مولایمان ان شاالله
+زیبا نوشته بودید... باکمال ادب واحترام و سلام ....
موید به توفیقات الهی آمین یارب العالیمن